Νεοφυείς (startup) επιχειρήσεις
Η πλειοψηφία των υποψήφιων νέων επιχειρηματιών είναι σε πόλεις με πανεπιστήμια θετικής ή και οικονομικής κατεύθυνσης και η Πάτρα είναι ευνοημένη στον τομέα αυτό αφού εκτός του Πανεπιστημίου και του ΤΕΙ έχει και σειρά ινστιτούτων έρευνας και ανάπτυξης υψηλού επιπέδου.
Η πολύχρονη κρίση έχει αλλάξει τον τρόπο σκέψης των νέων που τις προηγούμενες δεκαετίες είχαν σαν στόχο, στην πλειοψηφία τους, την κατάληψη θέσεων στο δημόσιο και άρα δεν διερευνούσαν την αγορά και τις πιθανές της ευκαιρίες.
Σήμερα στα πανεπιστήμια δημιουργούνται ομάδες που, με βάση το γνωστικό τους αντικείμενο, διερευνούν τρόπους διοχέτευσης των γνώσεων τους σε επιτυχείς επιχειρηματικές δραστηριότητες της αποκαλούμενες startups.
Στην αλλαγή νοοτροπίας έχει συνεισφέρει η βαθειά και πολύχρονη κρίση αλλά και η ανεργία που με τα απαράδεκτα ποσοστά της οδηγεί ένα ποσοστό στο επιχειρείν και ένα δεύτερο στο να ψάχνουν το μέλλον τους στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυρίως χώρες.
Η εξαγωγή πτυχιούχων, 230.000 περίπου χιλιάδες την τελευταία πενταετία, έχει αρνητικά αποτελέσματα για τη χώρα αφού της στερεί επιστημονικό δυναμικό για το οποίο έχει επενδύσει τεράστια κεφάλαια που τελικώς καρπούνται οι χώρες υποδοχής και επιπλέον αλλοιώνεται το επίπεδο του ανθρώπινου παραγωγικού δυναμικού της αφού μένουν στη χώρα οι άνθρωποι με χαμηλότερο επίπεδο γνώσεων.
Βεβαίως η εμπειρία δείχνει ότι σε βάθος χρόνου, συνήθως την επόμενη 15ετία, 20ετία, μεγάλο μέρος των επιστημόνων αυτών, είτε από νοσταλγία είτε γιατί οι συνθήκες θα έχουν αλλάξει επιστρέφει και δραστηριοποιείται στην Ελλάδα μεταφέροντας και πάλι τις γνώσεις αλλά και την εμπειρία που έχει αποκτηθεί στη χώρα δράσης τους και έτσι, μακροπρόθεσμα, η σημερινή αρνητική φυγή μπορεί να έχει θετικό ισοζύγιο. Όλα τα προηγούμενα χρόνια έχουμε σημαντικά παραδείγματα στον επιχειρηματικό και επιστημονικό κόσμο από επιστρέφοντες επιτυχημένους στη διεθνή αγορά.
Η προσοχή μας όμως θα πρέπει να εστιαστεί στη δεύτερη ομάδα των νέων που σχεδιάζουν ή έχουν αρχίσει την επιχειρηματική τους δράση εδώ και εν μέσω της κρίσης.
Η πολυπληθής αυτή ομάδα μπορεί, με κατάλληλη βοήθεια και υποδομές, να είναι αυτή που τα επόμενα χρόνια θα δημιουργήσει την καινοτόμο επιχειρηματικότητα που θα χαρακτηρίζεται από προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας, ανταγωνιστικότητα στη διεθνή αγορά, εξωστρέφεια των πωλήσεων της και όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι τα συστατικά της ανάκαμψης και προόδου της οικονομίας.
Όλα αυτά βεβαίως δεν θα έρθουν από μόνα τους και δεν είναι η ομάδα των νέων που από μόνη της φτάνει να αναστρέψει το κλίμα. Αυτονόητο είναι ότι η χώρα αν δεν επιστρέψει στην κανονικότητα και δεν εξαλείψει όλα όσα δεκάδες χρόνια συζητάμε αλλά δεν εφαρμόζουμε το μονά που θα πετύχουμε οι επιχειρήσεις αυτής της μορφής να αλλάζουν έδρα και να δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό.
Είναι καλές οι προσπάθειες των τραπεζών και άλλων φορέων για την επιβράβευση των καινοτόμων ιδεών που στις περισσότερες των περιπτώσεων φτάνουν μέχρι το σημείο αυτό για λόγους προβολής των ίδιων και επειδή η ιδέα των startups είναι του συρμού αυτή την περίοδο.
Όμως οι νέοι επιχειρηματίες που δρουν μέσα στην κρίση και σε τομείς αιχμής «απαιτούν» πρόσφορό έδαφος, φιλικό περιβάλλον, δομές στήριξης στα πρώτα τους στάδια και μέχρι να φτάσουν οι ιδέες τους να γίνουν πράξη και να τοποθετηθούν στην αγορά καθώς και κουλτούρα ρίσκου από τους χρηματοοικονομικούς φορείς της χώρας.
Εξετάζοντας τις παραπάνω παραμέτρους διαπιστώνουμε ότι:
- Το οικονομικό περιβάλλον της χώρας είναι το χειρότερο δυνατό αυτή την περίοδο και με προοπτικές που δεν ενθαρρύνουν τέτοιες προσπάθειες.
- Οι υποδομές αρχικής υποστήριξης λίγες και όχι αποτελεσματικές.
- Οι τοπικές κοινωνίες, ενώ τα παιδιά αυτά είναι τμήμα τους, δεν έχουν πειστεί και δεν έχουν αγκαλιάσει αυτό το νέο και ελπιδοφόρο τμήμα τους και σε μεγάλο βαθμό αφήνουν τη υποστήριξη στο κράτος ή και σε επιτήδειους που εντοπίζουν εύκολα τα κενά και παρεισδύουν.
- Οι χρηματοοικονομικοί φορείς, πριν την κρίση αλλά πολύ περισσότερο τώρα, είναι αρνητική στη στήριξη καινοτόμων επενδυτικών σχεδίων και μέχρι σήμερα δεν έχουν λειτουργήσει με τη λογική της ανάληψης μερικού έστω ρίσκου.
- Οι προσπάθειες της πολιτείας να δημιουργήσει κάποια κεφάλαια κίνδυνου μόνο επιτυχείς δεν μπορούν να χαρακτηριστούν.
- Οι ελληνικές venture capital επίσης δεν έχουν δείξει έμπρακτα το ενδιαφέρον τους για χρηματοδότηση καινοτόμων σχεδίων σε αντίθεση με ξένα κεφάλαιά στα οποία, με σημαντικά μεγαλύτερη ευκολία, μπορούν να απευθυνθούν οι νεοφυείς επιχειρήσεις με ώριμα επενδυτικά σχέδια.
- Τέλος όλα τα κοινοτικά πλαίσια ενώ είχαν και έχουν κεφάλαια για τέτοιες δράσεις στο στάδιο της υλοποίησης δημιουργούσαν γραφειοκρατία, αργοπορία αποφάσεων και ανελαστικότητα που σαφώς δεν μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες των επιχειρήσεων που καινοτομούν και απαιτούν μικρούς χρόνους αποφάσεων αλλά και ευέλικτες διαδικασίες ελέγχου και αποπληρωμών. Δεν είναι τυχαίο ότι με τη λήξη του τρέχοντος ΕΣΠΑ ολόκληρα προγράμματα έρευνας και ανάπτυξης δεν έχουν εκταμιεύσει ούτε ευρώ και οι καινοτόμες επιχειρήσεις θα βρεθούν εκτός προϋπολογισμού σύντομα.
Στους νέους επιχειρηματίες, αυτής της κατηγορίας όμως αυτά είναι γνωστά και πλέον επιλέγουν να λειτουργήσουν, σε μεγάλο βαθμό, ανεξάρτητα από το κράτος και με κεφάλαια που αντλούν από ιδιώτες επενδυτές ή οργανωμένα κεφάλαια του εξωτερικού.
- Οι τοπικές κοινωνίες όμως, με μεγάλο εν δυνάμει καινοτόμο δυναμικό θα πρέπει να μένουν αμέτοχες και θεατές;
- Οι τοπικοί επιχειρηματικοί, επιστημονικοί, αυτοδιοικητικοί και αναπτυξιακοί φορείς θα βλέπουν τις ευκαιρίες να περνούν και να διοχετεύονται στο εξωτερικό;
- Μήπως έχει έρθει η ώρα από τη θεωρία να περάσουν στην πράξη και αφουγκραστούν τις αγωνίες αλλά και τις ανάγκες αυτών των δυναμικών νέων και να τις υιοθετήσουν στο μέτρο του δυνατού;
- Πόσο θα μας κόστιζε, για παράδειγμα, σαν πόλη να διαθέσουμε χώρους για να γίνουν λέσχες-φυτώρια επιχειρηματικότητας ώστε μέσα εκεί να ανταλλάσουν απόψεις και να δημιουργούν τα υπό εκκόλαψη επιχειρηματικά σχήματα οι νέοι της περιοχής; Μήπως δεν έχουμε χώρους που ρημάζουν;
- Γιατί τα πολύπαθα Δημοτικά Σφαγεία να μην είναι κυψέλη επιχειρηματικότητας τα επόμενα χρόνια και γιατί αργότερα η ρημαγμένη Πειραϊκή Πατραϊκή να μην γίνει πάρκο νεοφυών επιχειρήσεων έτσι ώστε στη βόρεια πλευρά της πόλης να παράγουμε επιστήμονες και στην νότια και υποβαθμισμένη να τους έχουμε να επιχειρούν;
- Πόσο δύσκολο θα ήταν να αφήσουμε στην άκρη το εγώ και λειτουργώντας με το εμείς να δημιουργήσουμε μια συνολική, πολύπλευρη και πολυεπιστημονική δομή υποστήριξης αυτών των νέων που τουλάχιστον στα πρώτα διερευνητικά στάδια, θα τους βοηθούσε να αποφύγουν λάθη που είναι ανθρώπινα και προκύπτουν από τον ενθουσιασμό τους αλλά κυρίως από την απειρία του επιχειρείν; Η δομή αυτή δεν θα έρθει να υποκαταστήσει τους επαγγελματίες του είδους αλλά θα συνδράμει τα νέα παιδιά στο στάδιο της εκκόλαψης των ιδεών τους και στην αρχική τροχοδρόμηση των επιχειρηματικών σχημάτων.
Μια δομή με το κύρος και τη συνέργεια όλων των παραγωγικών και επιστημονικών φορέων της πόλης θα ήταν και η ισχυρή φωνή των νεοφυών επιχειρήσεων προς την πολιτεία όχι για διεκδίκηση επιδοτήσεων αλλά για οριζόντιες αποφάσεις που θα διευκολύνουν τη νεοφυή επιχειρηματικότητα. Τέτοιες διευκολύνσεις θα μπορούσε να είναι η κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών για τα 3-5 πρώτα χρόνια λειτουργίας των νέων επιχειρήσεων, η απαλλαγή από φόρους για την αρχική περίοδο και τις επενδύσεις τους και φυτικά το συνολικά φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον.
Χωρίς αυτά είναι σαφές ότι κάθε νέο που θα γεννιέται στην περιοχή, μόλις σταθεί στα πόδια του, θα ζητήσει μόνο του ή θα του το επιβάλλουν οι χρηματοδότες του να μεταφερθεί σε άλλες φιλόξενες χώρες που δεν ζητούν 100% προκαταβολή φόρου.