Έκδοση τίτλου κτήσης
Αγροτικός Συν/σμος για τις ανάγκες φορτοεκφορτώσεων απασχολεί ευκαιριακά κάποιες ώρες εργάτες. Πολλές φορές είναι μέλη του Συν/σμο, άλλοτε τρίτα πρόσωπα. Επίσης χρησιμοποιεί και εργάτη μισθωτό της επιχείρησης ασφαλισμένο στο ΙΚΑ σε εκτός ωραρίου χρόνο. Τις πληρωμές για όλους τους παραπάνω, τις κάνουμε στο τέλος κάθε μήνα με τίτλο κτήσης και παρακράτηση φόρου 20% συν 3,6% χαρτόσημο. Το ερώτημα: είναι σωστή διαδικασία πληρωμής τόσο για τους ευκαιριακά απασχολούμενους εργάτες όσο και για τον μισθωτό υπάλληλο μας. Μπορεί να κοπούν και 12 τίτλοι το χρόνο, και τι ποσό ετήσια μπορούμε να πληρώσουμε.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ως τίτλο κτήσης έχει επικρατήσει στην πράξη να αποκαλούμε το στοιχείο που ορίζεται στην παρ.10, του άρθρου 8 των ΕΛΠ το οποίο αναφέρεται στην υποχρέωση των υπαγόμενων στα ΕΛΠ οντοτήτων να το εκδίδουν, όταν συναλλάσσονται ως αγοραστές με πρόσωπα μη υπόχρεα στην έκδοση τιμολογίου.
Περαιτέρω στις διατάξεις του άρθρου 39, παρ.1β του ιδίου νόμου (Ν4308/2014) προβλέπεται πως δεν υπόκεινται στις υποχρεώσεις των ΕΛΠ τα φυσικά πρόσωπα, τα οποία, ευκαιριακά και ως παρεπόμενη απασχόληση, πωλούν προϊόντα ή παρέχουν υπηρεσίες, εφόσον οι συναλλαγές αυτές στο σύνολό τους δεν υπερβαίνουν το ποσό των 10.000 ευρώ ετησίως. Ωστόσο παράλληλα έχει ισχύ και η διάταξη του άρθρου 21, παρ.3 του ΚΦΕ (Ν4172/2013) η οποία προβλέπει ότι «ως επιχειρηματική συναλλαγή θεωρείται κάθε μεμονωμένη ή συμπτωματική πράξη με την οποία πραγματοποιείται συναλλαγή ή και η συστηματική διενέργεια πράξεων στην οικονομική αγορά με σκοπό την επίτευξη κέρδους. Κάθε τρεις ομοειδείς συναλλαγές που λαμβάνουν χώρα εντός ενός εξαμήνου θεωρούνται συστηματική διενέργεια πράξεων». Κατά συνέπεια η συστηματική κατά τα ανωτέρω διενέργεια συναλλαγών θεωρείται εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα.
Πέραν των παραπάνω ο τρόπος απασχόλησης των παραπάνω ατόμων, παρά τον ευκαιριακό της χαρακτήρα έχει τα χαρακτηριστικά υπαγόμενης στην εργατική και ασφαλιστική νομοθεσία, εξαρτημένης εργασίας.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω, θεωρούμε ότι ο τρόπος πληρωμής που έχετε υιοθετήσει, δεν είναι ο ενδεδειγμένος, καθώς δεν είναι απόλυτα σύμφωνος τόσο με την εργατική όσο και με τη φορολογική νομοθεσία.