Είναι αμφότεροι σαραντάρηδες και δηλώνουν Αριστεροί. Κατέχουν το πρωθυπουργικό αξίωμα στις χώρες τους και προφανώς θέλουν το καλό των λαών που εκπροσωπούν.
Οι διαφορές τους, όμως, δεν εντοπίζονται μόνον στο ότι ο Ιταλός πρωθυπουργός φοράει γραβάτα και δεν προέρχεται από τη σταλινική Αριστερά. Είναι έκδηλες και στην αντίληψη που έχουν για το αύριο.
Από την άποψη αυτή, ο Ιταλός πρωθυπουργός είναι πολύ πιο «νέος» από τον «γέροντα» ομόλογό του στην Ελλάδα.
Ιδού πώς βλέπει ο κ. Ματτέο Ρέντσι το μέλλον της χώρας του και της Ευρώπης σε σχέση με το πώς το αντιλαμβάνεται ο κ. Αλέξης Τσίπρας.
Σε ειδική έκδοση του περιοδικού The Economist, ο Ιταλός πρωθυπουργός, μεταξύ άλλων, έγραφε για την Ιταλία:
«Ξεκινήσαμε να σχεδιάζουμε μία νέα δημόσια διοίκηση που, χάρη στην ψηφιοποίηση, θα μπορεί να βοηθά τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις να εξοικονομούν χρόνο και πόρους. Λάβαμε επείγοντα μέτρα για να επιταχύνουμε την εκδίκαση αστικών υποθέσεων και δίνουμε έμφαση στη μείωση του χρόνου της ακροαματικής διαδικασίας στο μισό, το οποίο επίσης θα έχει οικονομικό αντίκτυπο. Γνωρίζουμε ότι αυτό ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους ξένους επενδυτές. Το 2014 αρχίσαμε να προσελκύουμε και πάλι τα κεφάλαιά τους. Το 2015, εν μέρει χάρη στις μεταρρυθμίσεις αυτές, η Ιταλία θα είναι ακόμα πιο ελκυστική.
Όσον αφορά το φορολογικό μας σύστημα, 30 εκατομμύρια πολίτες θα λάβουν τα εκκαθαριστικά τους συμπληρωμένα. Ένα απλούστερο φορολογικό σύστημα βοηθά όσους δημιουργούν πλούτο και ενισχύει τις πιθανότητες να πληρώνει καθένας αυτά που οφείλει. Θα συνεχίσουμε τις περικοπές φόρων σε εργαζόμενους και επιχειρήσεις.
Έχουμε δεσμευτεί να παράσχουμε φορολογική ελάφρυνση της τάξης των 80 εκατ. ευρώ μηνιαίως σε 11 εκατομμύρια εργαζόμενους και να περιορίσουμε περαιτέρω τους φόρους για τις επιχειρήσεις, έχοντας ήδη μειώσει κάποιους φορολογικούς συντελεστές κατά 10% μέσα στο 2014.
Χρηματοδοτούμε αυτά τα μέτρα με αποφασιστικές, στοχευμένες μειώσεις σε άχρηστες και μη παραγωγικές δημόσιες δαπάνες, χωρίς να αγγίξουμε τις παρεχόμενες υπηρεσίες, αλλά με επαναπροσδιορισμό των δαπανών, προκειμένου οι τελευταίες να μετατραπούν σε κινητήρια δύναμη της οικονομίας.
Η δημιουργία θέσεων εργασίας, ειδικά για τους νέους, αποτελεί επείγουσα πρόκληση για την Ιταλία και για όλη την Ευρώπη. Στην Ιταλία ξεκινήσαμε μία εκτεταμένη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας. Βασίζεται σε ενιαία μόνιμη σύμβαση με αυξανόμενα δικαιώματα, στη διεύρυνση της προστασίας για όσους χάνουν τη δουλειά τους (ιδίως γυναίκες) και στην παροχή κινήτρων προς τις εταιρείες να προβούν σε προσλήψεις. Για την Ιταλία αυτή είναι μία τολμηρή, θεμελιώδης αλλαγή.
Τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό: το 2015 θα φέρει επανάσταση και στην εκπαίδευση. Με την έναρξη του νέου ακαδημαϊκού έτους, τα ιταλικά σχολεία θα είναι πολύ διαφορετικά, ως αποτέλεσμα δημόσιας διαβούλευσης με δασκάλους, γονείς και μαθητές. Πρόκειται για μία επένδυση στο μέλλον. Η Ιταλία του αύριο εξαρτάται από το σχολείο του σήμερα.
Με σκοπό να δείξουμε σε όλο τον κόσμο ότι η Ιταλία αλλάζει στην πράξη, ότι είναι μία χώρα υγιής, ικανή να αποτελέσει πρότυπο, έχουμε τη Διεθνή Εκθεση 2015 στο Μιλάνο. Πρόκειται για μία εξαιρετική ευκαιρία ώστε το παγκόσμιο ενδιαφέρον και εκατομμύρια επισκέπτες να στραφούν προς τις ικανότητες της Ιταλίας. Θα είναι, όμως, και μία ευκαιρία να κινητοποιηθούν δισεκατομμύρια ευρώ σε πόρους και να δημιουργηθούν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας».
Αναφερόμενος στο ίδιο άρθρο του στην ευρωπαϊκή ανάπτυξη και στο μέλλον της ηπείρου μας, ο Ιταλός πρωθυπουργός γράφει: «Η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ανακοινώσει ότι θα διανείμει 300 δισ. ευρώ για να την αλλάξει. Θα εξασφαλίσουμε ότι αυτό θα γίνει και θα ζητήσουμε από το τραπεζικό σύστημα να υποστηρίξει την οικονομική ανάπτυξη διοχετεύοντας σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά τα διαθέσιμα 200 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Όμως, η Ευρώπη είναι κάτι περισσότερο από οικονομικά μεγέθη. Μπορεί και πρέπει να επιστρέψει σε αυτό το οποίο οραματίστηκαν οι ιδρυτές της.
Ο κόσμος χρειάζεται μιαν Ευρώπη που πιστεύει στις αξίες της, στις αρχές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε, με πρώτη την αφοσίωσή της στην ειρήνη. Μία Ευρώπη που, πάνω και πέραν της οικονομικής της ισχύος, συνιστά έναν παίκτη με αποφασιστικό ρόλο στην παγκόσμια τάξη, κατά τη διάρκεια μίας εξαιρετικά ευαίσθητης περιόδου που απαιτεί να αναλάβουμε όλοι μεγαλύτερες ευθύνες. Το 2015 αυτό ακριβώς θα κάνουμε στην Ευρώπη».
Ας αντιπαραβάλλει κανείς αυτά που προηγούνται με την αποστειρωμένη γλώσσα του Έλληνα πρωθυπουργού και τα οράματα μίσους και αντιευρωπαϊσμού που εκπέμπει η κυβέρνηση.
Εύκολα γίνεται αντιληπτό ποιες είναι οι μελλοντικές τύχες της Ελλάδας και της Ιταλίας στον κόσμο του αύριο. Όσο για τους απαίδευτους που λένε ότι η Ιταλία μπορεί να αποχωρήσει από την ευρωζώνη είναι, λίαν επιεικώς, βαθιά νυχτωμένοι…