Τα ζιγκ – ζαγκ της διαπραγμάτευσης και η “καυτή πατάτα” του πλεονάσματος
Του Γ. Αγγέλη
Οι «τεχνικοί» που αρχίζουν την συζήτηση με τους έλληνες συναδέλφους τους, είναι έμπειροι στο θέμα, καθώς στην πλειονότητά τους δούλευαν υπό την σκέπη της τρόικα μέχρι πρόσφατα.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι από την πλευρά τους αναγνωρίζεται η επάρκεια των ελλήνων συνομιλητών τους πέρα από τα όρια της αβροφροσύνης, μια «γνωριμία» που ξεκίνησε στο EuroWorkingGroup και συνεχίζεται τώρα στο κρίσιμο τετραήμερο που μεσολαβεί μέχρι το Eurogroup της Δευτέρας.
Ποια είναι όμως τα μεγάλα «αγκάθια»; Η ρητορική των τελευταίων ημερών για την συμφωνία στο 70% του προγράμματος και την διαφωνία στο 30% έχει αποσπάσει την προσοχή από το κεντρικό σημείο όπου θα πρέπει να υπάρξει «συμφωνία ή ρήξη» και αυτό είναι το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος που προσδιορίζει και την έκταση των «μέτρων» που θα πρέπει να δρομολογηθούν από το «νέο» πρόγραμμα, όπως επίσης και η κρίσιμη μεταρρυθμιστική παρέμβαση το φορολογικό σύστημα.
Σ’ αυτά τα δύο μέτωπα κρέμεται η δυνατότητα να γίνουν άλλα βήματα μπροστά σε μία συμφωνία ή να υπάρξει ένα νέο πισωγύρισμα την Δευτέρα.
Όσο αφορά το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος για να υπάρξει προς τα κάτω προσαρμογή θα πρέπει να μεσολαβήσουν πέραν της έγκρισης από τους τρείς δανειστές (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ) αλλαγές στο πρόγραμμα που θα πρέπει να περάσουν από μια σειρά ευρωπαϊκά κοινοβούλια. Το αγκάθι όμως για την μείωση αυτή βρίσκεται στο γεγονός ότι η μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος – την υποστηρίζει σιωπηρά εδώ και καιρό το ΔΝΤ – προϋποθέτει ότι η Ευρωζώνη θα κινητοποιήσει άλλα επιπλέον χρηματοδοτικά εργαλεία για να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό που θα αφήσει πίσω της η μείωση του πλεονάσματος. Το ποσό δεν είναι τεράστιο αλλά κάποιος πρέπει να το χρηματοδοτήσει ώστε η ΕΚΤ και το ΔΝΤ να πληρώνονται στο μεταξύ τις λήξεις των ομολόγων και τις δόσεις των δανείων… Στο μεταξύ η ΕΚΤ φαίνεται να διευκολύνει προς το παρόν την δημιουργία κλίματος προσέγγισης επεκτείνοντας τα όρια «εθνικής» χρηματοδότησης μέσω του ΕLA, αλλά μέχρι εκεί προς παρόν.
Ισως το πιο εύκολο σημείο προσέγγισης είναι το μεταρρυθμιστικό κομμάτι στο οποίο ήδη η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί για μεγάλες αλλαγές στις κερκόπορτες του φορολογικού συστήματος όπως τα τελωνεία οι μεγάλες περιουσίες κ.λ.π. Μπορούν να υπάρξουν λύσεις σε αυτά τα δύο μέτωπα μέχρι την Δευτέρα; Και ναι και όχι.
Το πρωτογενές πλεόνασμα δεν θα είναι εύκολη συζήτηση καθώς πέραν των άλλων, έμμεσα φέρνει στο τραπέζι την απόφαση του Νοεμβρίου του 2012 για τις υποχρεώσεις των ευρωπαίων όσο αφορά στην βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Αλλά αυτή είναι μία συζήτηση που η Ευρωζώνη θέλει να αποφύγει με κάθε τρόπο, γιατί αυτό σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να βάλει και πάλι το χέρι στην τσέπη, ανεξάρτητα από τις «ιδέες» που έχουν ρίξει το τραπέζι οι σύμβουλοι του κ. Βαρουφάκη.