Παραστάσεις και εμπειρίες θέλουν οι νέοι μας
Είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα συμμετείχε τον Απρίλιο 2014 στο Ευρωπαϊκό Μαθητικό Κοινοβούλιο της Επιστήμης (European Student Parliaments on Science) στην Κοπενχάγη, με πρωτοβουλία της οργάνωσης Science View (δείτε στο Link τι είπαν τα παιδιά), σε συνεργασία με το Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και την Ελληνογερμανική Αγωγή.
Το Κοινοβούλιο της Επιστήμης είναι μια πανευρωπαϊκή δράση, στην οποία μετέχουν 17 χώρες. Ο συντονισμός γίνεται από τον φορέα Wissenschaft im Dialog. Οι μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου μετέχουν σε πραγματικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες, ενώ δρουν ως ερευνητές επιστημονικών θεμάτων με τη βοήθεια ακαδημαϊκών. Η φετινή κεντρική θεματική ήταν «Το μέλλον της πόλης» και οι μαθητές εξέτασαν θέματα, όπως οι μετακινήσεις του μέλλοντος, οι δημογραφικές εξελίξεις που επηρεάζουν την ανάπτυξη μιας πόλης, η επίπτωση της κλιματικής αλλαγής, τα ενεργειακά και βιοκλιματικά σπίτια, καθώς επίσης την «έξυπνη πόλη» και την ηλεκτρονική δικτύωση της ζωής στα αστικά κέντρα. Δηλαδή, ακριβώς ότι δεν συζητούν στην κοινωνία και τα σχολεία μας. Το ESOF αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά επιστημονικά συνέδρια…
Το γεγονός παρουσιάστηκε σε όλα τα μέσα ενημέρωσης (πως το έπαθαν…) και αποτελεί ένα μεγάλο ερέθισμα για το πως πρέπει να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, με ποιές παραστάσεις, πόσο να ανοίξουμε το μυαλό τους και μόνο τότε η επιχειρηματικότητα θα ανθίσει (με ισχυρές βάσεις και φιλοδοξίες) και μάλλον πολύ καλύτερους πολίτες θα έχουμε. Γιατί η φιλοδοξία και η καλώς εννοούμενη διάθεση διάκρισης, έρχονται ως φυσικό επακόλουθο του θετικού επηρεασμού που έχεις από το εξωτερικό, διανθισμένο, ερεθιστικό, εξωτερικό περιβάλλον …κάθε μέρα φασολάδα δεν λέει….
Τα παιδιά είναι σφουγγάρια, διψούν για νέες εμπειρίες. Φανταστείτε ότι στη Στοκχόλμη και στο Λονδίνο πειραματικά προγράμματα σχολείων «καταργούν» την τάξη και διαμορφώνουν μακροχρόνια προγράμματα, όπου οι μαθητές γίνονται ομάδες με έμπειρους επαγγελματίες, για να λύσουν υπαρκτά προβλήματα της κοινωνίας. Πόσο πιο έτοιμα θα ειναι αυτά τα παιδιά να εργαστούν, να προσπαθήσουν και να αντιμετωπίσουν με ωριμότητα τις δυσκολίες της ζωής. Δεν θα είναι σίγουρα «παθητικοί χαρτζιλικο-λήπτες»….Στη Φιλανδία τα παιδιά αναλαμβάνουν εργασίες επί μακρόν για να μάθουν και να βρουν νέες ιδέες για το σύστημα ενέργειας, την καθαριότητα στις πόλεις, τη λειτουργία φορέων και πως «σερβίρουν» πολίτες και επαγγελματίες. Ζητείται από τα παιδιά να διακριθούν και να λάβουν έμπρακτη αναγνώριση από φορείς, όπως μερική υποτροφία στα επόμενα χρόνια.
Στη Σουηδία το κοινωνικό κράτος σε επιδοτεί με 11.000 κορώνες για να σπουδάσεις και να βγάλεις πέρα τα βασικά έξοδα γύρω από τις σπουδές σου, με τη μορφή ενός δανείου που αποπληρώνεται αργά/ σταδιακά. Σου μαθαίνει όμως η κοινωνία, έτσι, ότι πρέπει να τα καταφέρεις μόνος σου, ενώ απομακρύνεσαι από την ασφάλεια του πατρικού.
Αυτά και άλλα τόσα παραδείγματα είναι πολύ σχετικά με την επιχειρηματικότητα, που δεν μπορεί να είναι παρά μια στάση απέναντι στη ζωή και μία διαδικασία μακροχρόνιας αντοχής, είτε φτιάξει κάποιος «το δικό του μαγαζί», είτε εργαστεί υπεύθυνα ως υπάλληλος κάπου. Γιατί επιχειρούν αυτοί που ξέρουν, που δεν φοβούνται, που έχουν διάθεση να κάνουν. Τέτοιους χρειάζεται η χώρα μας και όσο πιο άμεσα γίνεται, για να αλλάξει το επί 40 χρόνια και …«έτσι το κάνουμε εμείς».
Stay tuned …και ο θεός βοηθός!