Η δημιουργική απεικόνιση της τραγικής επικαιρότητας
Οι άνθρωποι των ΜΜΕ, συνήθως δεν αρέσκονται να επαινούν τους «ανταγωνιστές» τους για τον τρόπο που εκείνοι προσεγγίζουν διάφορα θέματα της επικαιρότητας. Σε κάποιες περιπτώσεις, όμως, επιβάλλονται οι εξαιρέσεις. Έτσι, θα σπάσω αυτόν τον «κανόνα» μη μπορώντας παρά να θαυμάσω το εξώφυλλο του περιοδικού New Yorker. Γνωρίζω από πείρα –μια και έχω την τιμή να ασκώ χρέη διευθυντή σύνταξης σε ένα από τα παλαιότερα και πιο έγκυρα οικονομικο/ ναυτιλιακά περιοδικά: τα «Οικονομικά & Ναυτιλιακά Νέα» – πόσο μεγάλη πρόκληση είναι η επιλογή του κεντρικού θέματος και η εικονογράφησή του.
Γιατί δεν φτάνει να επιλέξεις τι θα προβάλλεις σαν πρώτο θέμα στο εξώφυλλο ενός τεύχους, είναι εξίσου σημαντικό να αποτυπωθεί και εικαστικά. Άρα θα πρέπει το θέμα να εμπνεύσει τον υπεύθυνο του δημιουργικού ώστε να το αποτυπώσει πρωτότυπα και με ακρίβεια. Αναλογιζόμενος αυτά, εντυπωσιάστηκα από το δημιουργικό τρόπο με τον οποίο το περιοδικό New Yorker προσέγγισε το θέμα που κυριαρχεί στα διεθνή ΜΜΕ, και αναφέρεται στο χάσμα που προκάλεσε ο πρόσφατος άδικος θάνατος ενός αφροαμερικανού έφηβου, του Michael Brown, στο Φέργκιουσον του Μισούρι των ΗΠΑ, το οποίο κυριαρχείται από το χάος που προκάλεσαν οι διαμαρτυρίες με διαδηλώσεις, ταραχές και λεηλασίες. Είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα με το οποίο ο εικονογράφος του περιοδικού συνοψίζει άψογα την ένταση που έχει καταλάβει την πόλη του Σαιντ Λούις. Το εξώφυλλο δείχνει το σημαντικό ορόσημο του Σαιντ Λούις – την Αψίδα – η οποία χωρίζεται στην κορυφή χρωματισμένη με λευκό από τη μία πλευρά της πόλης και με μαύρο από την άλλη.
Ο Bob Staake, εικονογράφος του New Yorker, είπε ότι με αυτό τον τρόπο το περιοδικό «ήθελε να κάνει ένα σχόλιο για το τραγικό ρήγμα (μεταξύ λευκών και μαύρων) στο οποίο είμαστε όλοι μάρτυρες όχι μόνο στο Φέργκιουσον αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα».
Και εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν στη σχεδίαση του περίφημου εξώφυλλου. «Έζησα στο Σεντ Λούις δεκαεπτά χρόνια πριν να μετακομίσω στη Μασαχουσέτη, λέει, έτσι βλέποντας αυτές τις ειδήσεις η καρδιά μου ραγίζει. Με μια πρώτη ματιά, θα μπορούσε κανείς να δει μια απεικόνιση του Gateway Arch που διασπάται και διαιρεί την πόλη, αλλά ελπίζω ότι τα γεγονότα στο Φέργκιουσον θα δημιουργήσουν μια γέφυρα και μια ευκαιρία για την πόλη, αλλά και για ολόκληρη τη χώρα, ώστε να έρθουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλον».
Το Σαιντ Λούις είναι μία από τις αμερικανικές πόλεις όπου ο φυλετικός διαχωρισμός είναι ιδιαίτερα ορατός. Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα η πόλη αυτή γνώρισε την επονομαζόμενη εποχή της «λευκής φυγής» αφού οι λευκοί κάτοικοι απομακρύνθηκαν σταδιακά από το κέντρο της πόλης μετακομίζοντας στα προάστια.
Η Washington Post σημειώνει ότι, ενώ τα δύο τρίτα των κατοίκων του Φέργκιουσον είναι αφροαμερικανοί, το αστυνομικό τμήμα της πόλης έχει μόνο τρείς μαύρους αξιωματικούς (από 53 συνολικά) ενώ και οι περισσότεροι από τους κορυφαίους αξιωματούχους της πόλης είναι λευκοί.
Στο Φέργκιουσον επικρατεί το χάος. Καταστήματα λεηλατήθηκαν, κτίρια και αυτοκίνητα έχουν πυρποληθεί. Και η πόλη έχει μοιραστεί στα δύο. Τίποτα από αυτά δεν χρειάστηκε να γραφεί στο εξώφυλλο του περιοδικού New Yorker που επέλεξε αυτό σαν πρώτο θέμα του. Και μπορεί να μην απεικονίζονται οι ταραχές στο εξώφυλλο του περιοδικού, αλλά o διαχωρισμός της αψίδας της πόλης του Σαιντ Λούις, τα λέει όλα με τον καλύτερο και πιο δημιουργικό τρόπο!