Ποια είδη αδειών άνευ αποδοχών προβλέπονται για το Δημόσιο και πότε ο χρόνος αυτών θεωρείται χρόνος πραγματικής υπηρεσίας

Σύμφωνα με τις διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα (ν. 3528/2007), οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν το δικαίωμα να αιτηθούν και να λάβουν άδεια χωρίς αποδοχές επιλέγοντας, ανάλογα με την περίπτωσή τους και τις ανάγκες τους, μεταξύ των τεσσάρων ειδών αδειών άνευ αποδοχών, που προβλέπονται στον Υπαλληλικό Κώδικα και αναλύονται κατωτέρω.

Βάσει του άρθρου 51 του Υ.Κ §1, επιτρέπεται η χορήγηση στον υπάλληλο, μετά από αίτηση του, άδειας χωρίς αποδοχές, εφόσον οι ανάγκες της υπηρεσίας το επιτρέπουν. Η άδεια αυτή δεν μπορεί να υπερβεί τον ένα (1) μήνα εντός του ίδιου ημερολογιακού έτους. Προκειμένου να χορηγηθεί το συγκεκριμένο είδος άδειας, δεν απαιτείται ο υπάλληλος να προβάλλει κάποιον σοβαρό λόγο ή κάποια ανάγκη που τον ωθεί στην αίτηση άδειας άνευ αποδοχών. Ο νόμος δεν συνδέει τη χορήγηση της άδειας αυτής με ειδικά ορισμένη αιτία. Μπορεί να είναι οποιαδήποτε αιτία ή ανάγκη.

Στη δεύτερη παράγραφο του άρθρου 51, προβλέπεται άλλο ένα είδος άδειας άνευ αποδοχών, η διάρκεια της οποίας φτάνει μέχρι και τα 5 έτη. Χορηγείται ύστερα από γνωμοδότηση του υπηρεσιακού συμβουλίου και πρέπει να συντρέχουν σοβαροί ιδιωτικοί λόγοι, για να χορηγηθεί.

Εκτός από τα παραπάνω είδη αδειών άνευ αποδοχών, σύμφωνα με την §3, του άρθρου 51 του Υ.Κ, δημόσιος υπάλληλος, του οποίου ο/η σύζυγος υπηρετεί στο εξωτερικό σε ελληνική υπηρεσία του Δημοσίου, νομικού Ν.Π.Δ.Δ ή άλλου φορέα του δημόσιου τομέα ή σε υπηρεσία ή φορέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή σε διεθνή οργανισμό, στον οποίο μετέχει και η Ελλάδα, δικαιούται να πάρει άδεια χωρίς αποδοχές μέχρι έξι (6) έτη συνεχώς ή και τμηματικά. Απαραίτητη προϋπόθεση χορήγησης είναι η συμπλήρωση διετούς πραγματικής υπηρεσίας, από τον υπάλληλο που αιτείται την άδεια.

Τέλος, η §4 εισάγει ένα επιπρόσθετο είδος άδειας άνευ αποδοχών, σύμφωνα με το οποίο, δίνεται η δυνατότητα σε υπάλληλο που αποδέχεται θέση στην Ευρωπαϊκή Ενωση ή σε διεθνή οργανισμό, στον οποίο μετέχει η Ελλάδα, να αιτηθεί άδεια χωρίς αποδοχές μέχρι πέντε (5) έτη, η οποία μπορεί να παραταθεί με την ίδια διαδικασία για μία ακόμα πενταετία. Η άδεια χορηγείται μετά από γνώμη του υπηρεσιακού συμβουλίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι αν ο υπάλληλος δεν εμφανιστεί να αναλάβει καθήκοντα μέσα σε δύο (2) μήνες από τη λήξη της άδειας, θεωρείται ότι παραιτήθηκε αυτοδικαίως από την υπηρεσία.

Από τα παραπάνω είδη αδειών άνευ αποδοχών, με βάση το άρθρο 51 παρ. 5 του Υπαλληλικού Κώδικα, ορίζεται ρητά ότι ως χρόνος πραγματικής υπηρεσίας, θεωρείται ο χρόνος των αδειών που αναφέρονται στις παραγράφους 1 και 4 του άρθρου 51.

Ο υπάλληλος, δηλαδή, που κατά τις προβλέψεις της §1, απουσιάζει για διάστημα ενός μήνα, με άδεια άνευ αποδοχών, θεωρείται ότι για το διάστημα αυτό προσέφερε τις υπηρεσίες του σε πραγματικό χρόνο.

Αναλόγως, η πενταετής απουσία υπαλλήλου στο πλαίσιο άδειας άνευ αποδοχών (λόγω αποδοχής θέσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή σε διεθνή οργανισμό, στον οποίο μετέχει η Ελλάδα) αντιμετωπίζεται ως χρόνος πραγματικής υπηρεσίας.

Έτσι, τα διαστήματα που ο δημόσιος υπάλληλος απουσιάζει με άδεια άνευ αποδοχών, κατά τις παραγράφους 1 και 4 του άρθρου 51 του Υ.Κ., προσμετρώνται κανονικά για τη μισθολογική και βαθμολογική κατάσταση και για τη συνταξιοδότησή του.

πηγη: www.e-forologia.gr