Τραπεζικοί λογαριασμοί στο εξωτερικό παρατείνουν την παραγραφή;
Του Γιώργου Δαλιάνη, με τη συνεργασία της Νάνσυw Καλλιανιώτη και της Νίκης Χατζοπούλου*
Πλησιάζοντας προς το τέλος του έτους, θα θέλαμε να αναφερθούμε στο ζήτημα της παραγραφής. Ως γνωστόν στις 31.12.2023 παραγράφεται το έτος 2017. Με το παρόν άρθρο θα θέλαμε να αναφερθούμε σε μία από τις περιπτώσεις παράτασης της παραγραφής, τα συμπληρωματικά στοιχεία, με αφορμή πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Κατά κανόνα στις φορολογικές υποθέσεις ισχύει η πενταετής παραγραφή, που ξεκινάει από τη λήξη του έτους εντός του οποίου λήγει η προθεσμία υποβολής δήλωσης. Ωστόσο, η προθεσμία παραγραφής μπορεί να παραταθεί στη δεκαετία, σε περίπτωση που μετά την πενταετία περιέλθουν σε γνώση οποιασδήποτε Υπηρεσίας της Φορολογικής Διοίκησης νέα στοιχεία ή πληροφορίες που δεν θα μπορούσαν να είναι σε γνώση αυτής εντός της πενταετίας και προκύπτει ότι η φορολογική οφειλή υπερβαίνει αυτήν που είχε προσδιορισθεί βάσει προηγούμενου άμεσου, διοικητικού, εκτιμώμενου ή διορθωτικού προσδιορισμού φόρου και μόνο για το ζήτημα στο οποίο αφορούν.
Σχετικά με το ζήτημα αυτό έχει δημοσιευθεί μεγάλος αριθμός δικαστικών αποφάσεων, σύμφωνα με τις οποίες “συμπληρωματικά στοιχεία” είναι εκείνα που αποδεικνύουν την ύπαρξη μη δηλωθέντος φορολογητέου εισοδήματος, και όχι εκείνα τα οποία δίδουν απλώς έναυσμα ή αφορμή για έναρξη φορολογικού ελέγχου ορισμένου προσώπου, ή τα οποία αποτελούν αντικείμενο αξιολογήσεως ή επεξεργασίας εκ μέρους της φορολογικής Διοίκησης, χωρίς όμως να τεκμηριώνουν (στο πλαίσιο της άμεσης ή έμμεσης απόδειξης) την ύπαρξη μη δηλωθείσης φορολογητέας ύλης, όπως είναι τα στοιχεία που περιήλθαν στις ημεδαπές Αρχές από την αλλοδαπή.
Στο πλαίσιο της υπ’ αριθ. 53/2023 απόφασης του ΣτΕ, το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο επικύρωσε την κρίση ότι δεν μπορούν να θεωρηθούν “συμπληρωματικά” τα στοιχεία που αφορούν τραπεζικούς λογαριασμούς του φορολογουμένου/ελεγχομένου στην αλλοδαπή, από τα οποία δεν προκύπτει η ύπαρξη φορολογητέας ύλης στην ημεδαπή, έστω κι αν τα στοιχεία αυτά είναι εκείνα τα οποία έδωσαν το έναυσμα ή την αφορμή για τη διενέργεια φορολογικού ελέγχου ο οποίος διακρίβωσε την ύπαρξη φορολογητέου εισοδήματος από τις κινήσεις τραπεζικών λογαριασμών που ο φορολογούμενος/ελεγχόμενος τηρούσε σε τράπεζες της ημεδαπής, και όχι σε τράπεζες της αλλοδαπής.
Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης υπόθεσης, ο έλεγχος προέβη στη διασταύρωση των στοιχείων των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος της ελεγχόμενης με τα δεδομένα των κινήσεων των τραπεζικών λογαριασμών της στις ημεδαπές τράπεζες και διαπίστωσε ότι οι τραπεζικοί λογαριασμοί της στην ημεδαπή περιλαμβάνουν ποσά τα οποία δεν καλύπτονται από τα (νομίμως φορολογημένα ή απαλλασσόμενα του φόρου) εισοδήματα που αυτή είχε δηλώσει στη φορολογική αρχή, ούτε από άλλη συγκεκριμένη και αρκούντως τεκμηριωμένη πηγή ή αιτία.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η πληροφορία της ύπαρξης τραπεζικού λογαριασμού στο εξωτερικό από μόνη της δεν συνιστά συμπληρωματικό στοιχείο ικανό να παρατείνει την παραγραφή, αλλά θα πρέπει η ύπαρξη των χρημάτων να αποδεικνύει την ύπαρξη μη δηλωθέντος φορολογητέου εισοδήματος, ώστε να έχει την έννοια του συμπληρωματικού στοιχείου. Δυστυχώς, πολύ συχνά βλέπουμε ότι οι φορολογικές αρχές (ΣΔΟΕ, ΚΕΦΟΜΕΠ, ΚΕΜΕΕΠ, ΕΛΚΕ) καταφεύγουν μη νομίμως σε χρήση περιπτώσεων παράτασης της παραγραφής χωρίς κατ’ ανάγκη να συντρέχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις, με αποτέλεσμα να καταλογίζονται φόροι που εν συνεχεία ακυρώνονται βάσει δικαστικών αποφάσεων.
* O Γιώργος Δαλιάνης είναι Διευθύνων Σύμβουλος της ARTION Α.Ε. & ιδρυτής του Ομίλου Artion, Οικονομολόγος – Φοροτεχνικός.
* Η Νάνσυ Καλλιανιώτη είναι Senior Partner της ARTION Α.Ε.
* H Νίκη Χατζοπούλου είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω LL.Μ. & Διαμεσολαβήτρια, συνεργάτης της Artion Α.Ε.
πηγη: www.capital.gr